Plan Xeral de Ordenación Urbana, definido na normativa urbanística como instrumento básico de ordenación integral do territorio dun ou varios municipios, a través do cal clasificase o solo, determinase o rexime aplicable a cada clase de solo, e definense os elementos fundamentais do sistema de equipamentos do municipio en cuestión.
O Plan Xeral de Ordenación Urbana (P.G.O.U) é un documento municipal que recolle a normativa urbanística galega, a regulación en edificios e as futuras actuacións entre outras. Actualmente, e trala sentencia do Tribunal Constitucional 61/1997, do 20 de marzo, as competencias urbanísticas están atribuidas en exclusiva as Comunidades Autónomas, polo que habera que estarse ó que dispoña a súa normativa específica, en canto o alcance e contido deste instrumento de planeamento xeral.
Os Plans Xerais de Ordenación Urbana foron introducidos pola Lei do Solo de 1956. Esta norma, xa derogada, establecía a seguinte Clasificación urbanísticas do solo:
Coa nova Lei de Solo Estatal (Lei 8/2007), volve a ter consideración residual o solo non urbanizable (ou rústico), prevendo as normativas autónomicas con carácter xeral a seguinte clasificación:
Hai que ter en conta que por sentencia do Tribunal Supremo de 1992, o urbanismo e a ordenación do territorio é facultade conferida ás Comunidades Autonómas, que son quenes lexislan as clasificacións de solo.
Dita división só refirese a efectos de valoracións de solo, xa que a lei estatal protexe a igualdade de todo cidadán ante a Lei.
A partires da Sentencia do Tribunal Supremo do ano 1997, recoñeceuse que cada Comunidade Autonóma era potestativa en matería de lexislación urbanísticas, polo que desenvolveronse distintas lexislacións, dando lugar a diversos plans xerais, como o PXOM – Plan Xeral de Ordenación Municipal en Galicia, o POM – Plan de Ordenación Municipal en Castilla La Mancha, etc.
